zondag 15 februari 2015

SM42 et al: manusjes-van-alles

Rondstuiterend op de Poolse spoorwegemplacementen kom je ze vroeg of laat tegen: de SM42 en co. Deze alleskunners vullen ze sinds de tweede helft van de jaren '60 het landschap op het Poolse spoor. Ze waren zowel bedoeld voor het middelzware rangeerwerk, alsmede het trekken van middelzware goederentreinen. Dit kon (en kan nog) gebeuren met een topsnelheid van 90 km/h.  De machines hebben in de loop der jaren verschillende bijnamen ontvangen, zoals 'stonka', oftewel Coloradokever, vanwege de felle kleurstelling die ze af fabriek kregen, en 'wibrator', vanwege het bovengemiddeld trillen van de motor. Van het type zijn zo'n 1800 stuks gebouwd, het merendeel, een slordige 1200 voor de PKP. De rest ging naar de industrie, zoals de zandmijnen. Ook was het type een bescheiden exportsucces; een aantal zijn als DG200 aan de Marokkaanse spoorwegen geleverd.
SM42-567, SM42-925 en nog een onbekende SM42 in het museumdepot van Chabowka.
Overigens zijn dit geen museumstukken; het depot behoort tot PKP Cargo, deze locs zijn hier gewoon gestationeerd.

SM42-742 tijdens het rangeren in Koscierzyna
SM42-2664 van CTL Logistics wacht op Gdansk Gl. op toestemming om richting
Gdansk Poludnie te mogen rijden.
Een SM42 in de huisstijl van  PKP IC trekt een
sleep rijtuigen station Gdynia Gl. binnen.
SM42-114 van Przewozy Regionalne rolt langs de defecte SP32-208 op Gdynia Gl.

Nagebeund fabrieksplaatje van de bovenstaande SM42. Fabrieksnummer 7720,
bouwjaar 1968 (!)
Een SM42 van PKP IC met een sleep rijtuigen op Gdynia Glowna.

SM42-332 met een bovenleidingstrein op station Gdynia Gl.
Let op de tweede wagon; dit is een deel van een ex-Berlijns S-bahnstel.

SM42-736 rolt met een sleep kolenwagens Suwalki binnen.

Een onbekende SM42 geniet van zijn 'pensioen' in Elk.

Een SM42 rangeert met een sleep rijtuigen op het station van Bydgoszcz Gl.

Geen geweldige plaat, maar toch enigszins interessant. Een fabrieksloc van Pesa
zet een sleep vers gereviseerde rijtuigen neer op Bydgoszcz Gl. 
SM42-2553 van Orion Kolej op het station van Puck. Deze loc werd ingezet bij de modernisering van de lijn Reda-Hel.
Van de SM42 bestaan enkele afgeleiden. Allereerst is er de SP42, welke een stoomketel ten behoeve van de stoomverwarming bevat. Deze serie staat inmiddels terzijde er is nauwelijks meer materieel dat stoomverwarming heeft. Deze locs werden 'kociolki', of 'keteltjes' genoemd.
Daarnaast bestaat ook een variant met elektrische verwarming: de SU42.  Deze kent eigenlijk twee versies: de eerste versie, dat verbouwde SM42's betrof, kon voor de verwarming 500V leveren. Deze zijn later weer terugverbouwd naar gewone SM42's. De tweede versie werd verbouwd uit SP42's, en kregen een 3kV-aggregaat. Vanwege de geel-blauwe kleurstelling kregen deze locs de bijnaam 'Polsat', naar de Poolse televisiezender die deels dezelfde kleurencombinatie gebruikte. Deze locs zijn te onderscheiden van de overige SM42's door een uitstulping aan de rechterkant van de korte huif, gezien vanaf het machinistenhuis, alsmede een klein schoorsteentje tussen de cabineramen, op de korte huif. Tegenwoordig bevinden zich alle machines in het bestand van Przewozy Regionalne.

SU42-533 verlaat met een sleep dubbeldekkers Gdansk Wrzeszcz.

SU42-534 met een sleep dubbeldekkers richting Chojnice. Puck.

SU42-525 met een sleep dubbeldekkers richting Chojnice op station Gdansk Gl.
De tijd staat niet stil. De vloot SM42's nadert een redelijke leeftijd; de oudere exemplaren maken rasse schreden (of kilometers) richting de 50 jaar. Toch is terzijdestelling en aanschaf van nieuwe locs niet altijd een mogelijkheid voor de vervoerders. Zodoende krijgen enkele exemplaren een nieuw leven. Hierbij wordt het chassis behouden, maar de opbouw -motor en apparatuur incluis- wordt vervangen door nieuwbouw. De analoge aansturing wordt vervangen door een microprocessorvariant, het zicht uit de cabine wordt verbeterd, en zo zijn er nog een aantal moderniseringen. Of het het uiterlijk van de locs verbetert is maar de vraag; niet voor niets hebben deze gemoderniseerde locs de bijnaam 'Kiosk' gekregen. Plaatjes van deze locs blijft u allen me nog even schuldig, ze wilden nog niet voor de lens verschijnen.








zondag 1 februari 2015

Curiosa

Losse platen van situaties die ik -in een of ander opzicht- wel de aandacht waard vond.


De EN57-1735 op station Rzepin die net de rit vanuit Zbaszynek afgerond heeft. Een losgeraakt stuk bovenleiding is tegen de voorkant van het treinstel geslagen, wat zowel het middenruitje als het glas van de bovenste lamp kapot heeft geslagen. De machinist is natuurlijk erg geschrokken, maar bleef ongedeerd.  Ook leverde het vonken en een flinke klap op vanuit de HS-kast, waar het reisgezelschap waar ik toen toe behoorde natuurlijk net naast zat...Oh ja, en een vertraging van 2,5 uur. 


Het interieur van een verlaten (loc)loods op het emplacement van Krzyz Glowny.


Rijen aan opgestelde locs in het depot van Krzyz Glowny; naar alle waarschijnlijkheid ligt de actieve dienst achter ze...


'Koffers en geldige vervoersbewijzen zijn hier niet toegestaan'! Zoals gezien in een DB Regio Talent.


Een psychidelisch treintje: een Px48 met aanhang in een kleurrijk, gebreid omhulsel. Winkelcentrum Manufaktura, Lodz.


Een in het oog vallende 'opmerking' in het opmerkingenveld van een goederenwagen; wat (en überhaupt of) de auteur ervan duidelijk probeerde te maken, laat zich slechts raden. Düren Hbf.


De resten van een CargoSprinter naast het gebouw van het Institut für Schienenfahrzeuge te Aachen West.


'Pas op, spoorwegversmalling'. Chojnice.


Strengelspoor op het voorplein van Krefeld Hbf: Normaalspoor voor de Stadtbahn, meterspoor voor de lokale tram.


Een bedienzuil op Bremen Hbf. Hierop zijn onder andere de knoppen voor de remproefsignalering te vinden (Zp6-8).


Een compacte, doch enige tijd niet gebruikte draaischijf op Düren Hbf.

donderdag 22 januari 2015

Berlijnse indrukken

Samen met een reisgenoot toog ik eind december naar Berlijn. Na een niet geheel soepel verlopen rit (winterse perikelen op het Nederlandse traject zorgden ervoor dat we vier uur vertraging hadden) kwamen we aan in ons hotel. De dag daarop werd begonnen met het berijden van lijn S42, een van de twee S-bahn-ringlijnen. Tijdens dit ritje stuitten we op station Neukolln, wat nog voorzien is van klassieke beveiliging. De zaak wordt bediend vanaf seinhuis Nkn, waar -volgens de waarnemingen van uw webmaster- wordt gewerkt met een zgn. stelknoptoestel. Het een en ander moest natuurlijk worden vastgelegd, hetgeen een dag later gebeurde:





Na het berijden van de ring begaven we ons richting het oosten van Berlijn. Hier beginnen namelijk twee vrij unieke tramlijnen, lijn 87 (Woltersdorfer Strassenbahn) en lijn 88 (Schoneicher-Rudersdorfer Strassenbahn). Een lijn 89 is er ook, de Strausberger Eisenbahn. Deze bevindt zich echter wat noordelijker.

Lijn 87 heeft het meest museale karakter. Deze lijn verbindt het S-bahnstation Rahnsdorf met het dorpje Woltersdorf. Het lijntje baant zich eerst een weg door een stuk bos, om vervolgens door het dorp de slingeren. Bij de halte 'Woltersdorf Schleuse' eindigt de lijn. Het materieelbestand bestaat uit allerhande voertuigen. De lijndienst wordt uitgevoerd door Gotha-tweerichtingsmotorwagens; daarnaast zijn er ook oudere voertuigen aanwezig, die enkel als museumtram onderweg zijn. Hieronder Gotha-wagen nr 31 op beginhalte Rahnsdorf, klaar om weer op pad te gaan richting Woltersdorf:



Een dagkaart kost 2,60 euro; als men in het bezit is van een (dag)kaart voor tariefzones ABC, hoeft men echter niets extra te betalen; de lijn ligt volledig in zone C.*

Lijn 88 is wat 'normaler' van opzet. Deze lijn verbindt S-bahnstation Friedrichshagen met de dorpen Schoneiche en Rudersdorf. De lijn heeft een spoorbreedte van 1000 mm. De lijn is langer dan lijn 87, en zowel enkel- als ook dubbelspoorfragmenten. Bediend wordt deze lijn door zowel Tatra als Duewag-stellen. Een enkele reis kost 1,90 euro, en ook deze lijn ligt in zone C.

Voorts werden in Rahnsdorf nog enkele platen geschoten, waaronder dit seinhuis, dat enkel de S-bahnlijn bedient, en een uitrijsein van de S-bahn.




De dag werd verder ingevuld met het berijden van het BVG-tramnet; helaas was het al donker, dus hier zijn geen platen van. Ook werd Berlin Hbf bezocht, wat wel platen opleverde:

De dag erop zijn we naar Berlin Lichtenberg gegaan. Dit station ligt in voormalig Oost-Berlijn, en was vroeger belangrijk in het lange-afstandsverkeer; tegenwoordig vertrekken hier voornamelijk regionale treinen, naast enkele CNL's, en soms een omgeleide EC. Desondanks is het toch best een interessant station, vooral omdat er een opstelterrein van DB naast ligt. Dit zorgt voor genoeg rangeerbewegingen. Toen wij er waren, was het echter aardig stil. Toch hebben we wat platen kunnen maken:

Een 628 rangeert langs de VT17.5, die hier al enkele jaren verpoost
Een enkele dubbeldekkerwagen 
Een CNL-stam en een NEB Talent naast seinhuis B6.


Emplacement Lichtenberg, gezien richting S-bahnstation Noldnerplatz.
De rest van de dag werd wederom besteed aan het bekijken van de stad middels het OV-net. Zodoende werd deze plaat uit tram M13 richting Virchow-Klinikum gemaakt:



Ook werd dit curieuze seinhuis op de plaat gezet; een combinatie van watertoren en seinhuis?



Algemeen gebrabbel over Berlijn

Na een aantal keren Berlijn te hebben bezocht, moet ik zeggen dat ik het een erg fijne stad vind. Het OV-net is zeer fijnmazig;bijna alles is wel te bereiken per S of U-bahn. De rest van de bestemmingen worden ondervangen door het uitgebreide bus- en tramnet. De zaak rijdt vaak; een gemiste trein of tram is dus geen probleem.

Horecagelegenheden zijn er te over, in verschillende soorten, maten en prijsklassen, hoewel ik het gevoel heb dat het algemene prijsniveau toch een stuk lager ligt dan in Nederland. Ook hotels/slaapgelegenheden vind je er in allerlei prijsklassen.

Resumerend: veel te zien (het hier getoonde is slechts een kleine greep), voor niet al te veel geld. Een aanrader!



dinsdag 9 september 2014

Parelsch van Kasjoebië: Kartuzy

In het tweede deel van deze serie verplaatsen wij ons naar Kartuzy, de 'tweede' stad van Kasjoebië. Althans, sommigen vinden dat Kartuzy de hoofdstad is, sommigen vinden dat dit Koscierzyna is. Dat vechten ze maar lekker uit, wij zijn hier voor het spoorgebeuren. In dat opzicht moet Kartuzy het toch echt afleggen tegen Koscierzyna, want het verkeer ligt hier nagenoeg stil. Na de sluiting van de lijn Pruszcz Gdanski-Lebork, is het vervoer hier drastisch afgenomen. Op de lijn naar Somonino heeft het personenvervoer nog even doorgesukkeld, om begin 20ste eeuw ook te verdwijnen. Sindsdien maakt hier het (sporadische) goederenvervoer de dienst uit. Sinds enkele jaren wordt deze in de zomermaanden aangevuld met een twee maal daags rijdende stoptrein uit Gdynia Gl. In de toekomst moet het worden aangesloten op de PKM, oftewel het Pomorska Kolej Metropolitalna, die Gdansk, Gdynia en Sopot moet gaan verbinden met de (kleinere) steden in de regio.

Afijn, genoeg gehuil, plaatjestijd:



Het stationsgebouw.



Een overzicht van het emplacement, kijkend richting Lebork.



Hetzelfde, maar dan richting Glincz/Somonino.



Ty2-14, of wat er van over is.


Een uitrijdert.



Nog een uitrijdert, met rangeersein.



Een Schutzsignal, in t Pools ook wel tarcza zaporowa.




De inrijder vanuit Somonino



De inrijder vanuit Glincz met een voorsein voor de uitrijders richting Lebork.



Een stopontspoorblok.



Seinhuis Ky.



Het huisje voor de overwegwachter...



...met het bedieningstoestel.



Verroest, een trein!



Het magazijn.


Ik hoop dat u allen genoten heeft van deze opbeurende platen!